Je persoonlijke Facebook-nieuwsfeed wordt voorbehouden aan berichten van je familie, vrienden en groepen. Facebook maakt hiermee een einde aan gratis-verhaal voor ondernemingen. Lees wat dit voor jou betekent.

Het was eerst nog een testfase en niets meer dan geruchten, maar nu is het officieel: je persoonlijke Facebook-nieuwsfeed wordt voorbehouden aan berichten van je familie, vrienden en groepen.

Mark Zuckerberg verwoordde het vorige week zo:

“The first changes you’ll see will be in News Feed, where you can expect to see more from your friends, family and groups. As we roll this out, you’ll see less public content like posts from businesses, brands, and media.”

Democratie

Hiermee komt officieel een einde aan het gratis-verhaal op Facebook voor bedrijven. En ook op sociale media in het algemeen. Want als Facebook de eerste stap zet, zullen andere platformen vlug volgen.

Het was een mooi idee dat zo’n zeven, acht jaar geleden werd gelanceerd: samen met de opkomst van sociale media zou reclame “gedemocratiseerd” worden.

Bedrijven zouden niet langer gigantische reclamebudgetten moeten inzetten om de consument te bereiken. Het zou volstaan om unieke content aan te maken en die op de sociale media te gooien.

En als je kwaliteit creëerde, zo was de redenering, zou je content massaal gedeeld worden en meer oogbollen bereiken dan je ooit met je eigen reclamebudget zou kunnen bereiken.

En belangrijk: je content zou niet als reclame beschouwd worden omdat het in de nieuwsfeed verscheen doordat vrienden het hadden geliket of gedeeld waardoor het extra geloofwaardig overkwam.

Verse vis

Coca Cola, je reclamerijk komt tot een einde. Dat was zo’n beetje de algemene teneur die te horen was een aantal jaren geleden.

Lokale visboeren en bakkers zouden vanaf nu de frisdrankgigant het vuur aan de schenen leggen met eigen originele reclames die zo massaal gedeeld zouden worden dat ze de betalende reclame van Coca Cola helemaal zouden doen ondersneeuwen. De macht was aan de kleintjes. Dat was democratie. Ook in reclameland.

Zo ver kwam het uiteindelijk allemaal niet.

Enkele redenen:

1- de visboer mocht dan wel de meest verse vis leveren, reclame maken was iets helemaal anders

2- En zelfs als er kwaliteit gecreëerd werd, dan nog had je geen vat op de impact van je content die je produceerde. Soms werden de meest idiote filmpjes gedeeld, terwijl kwaliteitsvolle vondsten gewoon genegeerd werden. Gevolg? Iedereen begon idiote filmpjes te maken. Waarom nog kwaliteit nastreven als het zonder kwaliteit ook lukte?

3- Op een bepaald moment werd er zo veel content geproduceerd dat niet alles meer in iedereen zijn feed kon verschijnen. Het gevolg? Facebook begon geld te vragen als je een voorkeursbehandeling wilde. Wie niet betaalde, zag het bereik van zijn content tot bijna nul herleiden.

Een voorbeeld

Had je als bedrijf 1000 Facebook-likes en je postte een bericht op Facebook dan zagen 10 tot 20 personen dit bericht in hun stream verschijnen.

Had je 10.000 likes dan zagen 100 tot 200 personen je bericht.

Wilde je dat meer volgers je bericht zagen, dan liet Facebook je hiervoor betalen.

Wilde je niet betalen, dan stopte daar je Facebook-verhaal: bij 1 à 2% van je volgers.

Oude media

Het gratis-verhaal rammelde dus al jaren aan alle kanten.

Nu heeft Facebook het gratis-verhaal ook officieel de definitieve doodsteek gegeven door niet langer de schijn op te houden: de nieuwsfeed is voorbehouden voor berichten van familie, vrienden en groepen.

De kans dat de lokale visboer nog met zijn verse vis gratis in de nieuwsfeed zal verschijnen van iemand die zijn Facebook-pagina heeft geliket is ongeveer 0,0%.

De tijd van “gratis oogbollen” is definitief voorbij.

Na acht jaar zijn we dan ook terug bij af:

De nieuwe media zijn de oude media geworden. Alleen betalen we ze nu met bitcoins.