Facebook splitst haar nieuwsfeed op in een persoonlijke en een professionele nieuwsfeed. Hiermee komt officieel een einde aan het gratis-verhaal op sociale media. Maar was er iemand die echt in dat verhaal heeft geloofd?
Democratie
Het was een mooi idee dat zo’n zeven, acht jaar geleden werd gelanceerd: samen met de opkomst van sociale media zou reclame “gedemocratiseerd” worden.
Bedrijven zouden niet langer gigantische reclamebudgetten moeten inzetten om de consument te bereiken. Het zou volstaan om unieke content aan te maken en die op de sociale media te gooien. En als je kwaliteit creëerde, zo was de redenering, zou je content massaal gedeeld worden en meer oogbollen bereiken dan je ooit met je eigen reclamebudget zou kunnen bereiken.
En belangrijk: je content zou niet als reclame beschouwd worden omdat het in de nieuwsfeed verscheen doordat vrienden het hadden geliked of gedeeld waardoor het extra geloofwaardig overkwam.
Verse vis
Coca Cola, je reclamerijk komt tot een einde. Dat was zo’n beetje de algemene teneur dat te horen was een aantal jaren geleden.
Lokale visboeren en bakkers zouden vanaf nu de frisdrankgigant het vuur aan de schenen leggen met eigen originele reclames die zo massaal gedeeld zouden worden dat ze de betalende reclame van Coca Cola helemaal zouden doen ondersneeuwen. De macht was aan de kleintjes. Dat was democratie. Ook in reclameland.
Zo ver kwam het uiteindelijk allemaal niet. Enkele redenen:
1- de visboer mocht dan wel de meest verse vis leveren, reclame maken was iets helemaal anders
2- En zelfs als er kwaliteit gecreëerd werd, dan nog had je geen vat op de impact van je content die je produceerde. Soms werden de meest idiote filmpjes gedeeld, terwijl kwaliteitsvolle vondsten gewoon genegeerd werden. Gevolg? Iedereen begon idiote filmpjes te maken. Waarom nog kwaliteit nastreven als het zonder kwaliteit ook lukte?
3- Op een bepaald moment werd er zo veel content geproduceerd dat niet alles meer in iedereen zijn feed kon verschijnen. Het gevolg? Facebook begon geld te vragen als je een voorkeursbehandeling wilde. Wie niet betaalde, zag het bereik van zijn content tot bijna nul herleiden.
Een voorbeeld
Heb je als bedrijf 1000 Facebook-likes en je post een bericht op Facebook dan zullen 10 tot 20 personen dit bericht in hun stream zien verschijnen.
Heb je 10.000 likes dan zien 100 tot 200 personen je bericht.
Wil je dat meer volgers je bericht zien, dan zal Facebook je hiervoor laten betalen.
Wil je niet betalen, dan stopt daar je Facebook-verhaal: bij 1 à 2% van je volgers.
Persoonlijke nieuwsfeed
Het gratis-verhaal rammelde dus al aan alle kanten. Facebook heeft het nu ook officieel de definitieve doodsteek gegeven door niet langer de schijn op te houden van het gratis-verhaal. In een aantal landen splitst ze nu de nieuwsfeed op in een persoonlijke en een professionele nieuwsfeed.
(Facebook moving non-promoted posts out of news feed in trial – The Guardian)
De persoonlijke nieuwsfeed is voorbehouden voor de berichten en foto’s van familie en vrienden. Op de professionele nieuwsfeed mag elk bedrijf en zijn pagina-updates gaan aanschuiven in de hoop dat de Facebook-gebruiker ooit op die feed zal klikken. Wie zal dat doen?
Facebook kan nu op termijn twee kanten uit met deze opsplitsing:
- ze laat de Facebook-gebruikers betalen om hun persoonlijke nieuwsfeed “proper” te houden (dus zonder reclame of pagina-updates)
- of ze laat de bedrijven tegen elkaar opbieden om in de persoonlijke nieuwsfeed te verschijnen van de gebruikers
- of een combinatie van beiden
Welke richting Facebook ook uitgaat, het gratis-verhaal is hiermee definitief begraven. Maar was er echt iemand die dat gratis sociale mediaverhaal ooit helemaal geloofde?
Lees ook:
> Waarom de nieuwsbrief meer toekomst heeft dan Facebook en Twitter
> Waarom een Facebook-pagina voor bedrijven geen zin meer heeft