Communiceren was nog nooit zo eenvoudig. Toch is het moeilijker dan ooit om gehoord te worden.
(Deze tekst verscheen eerder op 20 augustus 2013 op Frankwatching.)
Is 60 uur wachten met een persreactie nog van deze tijd? En is het feit dat je een overheidsorganisatie ‘bent’ dan een geldig excuus?
Niet alle overheidsorganisaties lijken zich te kunnen aanpassen aan de realtime eisen van de nieuwe media. Maar misschien is er voor hen goed nieuws op komst. Continue reading “Overheidscommunicatie en het probleem van realtime reageren”
Bedrijven en organisaties vragen zich vaak af hoe ze in het nieuws kunnen komen. “Bij ons gebeurt er nooit iets spectaculair. Wat zouden wij dan te melden hebben aan de pers?”
Er moet echter niet altijd iets spectaculair gebeuren om in het nieuws te komen.
Eén van de manieren om de pers te halen is bijvoorbeeld als eerste ergens mee uitpakken. Indien goed aangepakt levert het bedrijf of organisatie altijd free publicity op waardoor de naambekendheid wordt versterkt. Continue reading “Waarom we volgend jaar misschien al in juli kerstballen zullen kunnen kopen”
Google heeft zijn regels voor het indexeren van persberichten aangepast.
Met de nieuwe regels wil Google persberichten belonen die kwalitatief goed ineen zitten, niet langer persberichten die technisch goed ineen zitten.
Een goed initiatief.
Maar wat mag er nu wel nog, wat niet, hoe voorkom je dat Google je bestraft en wat is nu de échte impact voor het schrijven van persberichten en PR? Een overzicht.
(Deze tekst verscheen eerder op 3 april 2013 op Frankwatching)
Mogen beursgenoteerde bedrijven gevoelige informatie verspreiden via sociale media, of moeten ze zich ook in deze nieuwe mediatijden blijven beperken tot het traditionele persbericht?
Over die vraag boog de Amerikaanse beurswaakhond SEC (U.S. Securities and Exchange Commission) zich de afgelopen maanden.
Continue reading “Is het persbericht als eerste informatiebron doodverklaard?”
(Deze tekst verscheen eerder op 20 maart 2013 op Frankwatching)
Is het iemand al opgevallen hoeveel vergeetachtige en verstrooide mensen er werken bij IT-bedrijven, zeker bij teams die werken aan prototypes of software die nog in ontwikkeling is? En hoe vaak die mensen per ongeluk zaken op het internet gooien om die vervolgens vlug weer offline te halen?